´De zaterdag van het onweer´verscheen bij Clavis.

Cassie is opgegroeid in Leiden, maar om god weet welke reden wilde haar moeder verhuizen naar een dorp in Oost-Nederland. Cassie mist haar oude leven. Met het geld dat haar saaie supermarktbaantje opbrengt, vlucht ze af en toe naar de stad. Op een broeierige zaterdag fietst Cassie naar huis. Er is onweer op komst. Onderweg wordt ze aangerand door vier jongens van haar leeftijd. Uiteindelijk kan ze over het hek van de Borgerhof klimmen. Zo ontmoet ze Coba, de zonderlinge bewoonster, over wie in het dorp allerlei geruchten de ronde doen. De vrouw is erg stug, maar in de dagen en weken die volgen, leert Cassie haar beetje bij beetje kennen. Waarom wilde haar moeder per se verhuizen? Moet Cassie aangifte doen van de aanranding? En welke rol zal Coba in haar leven spelen? De zaterdag van het onweer zet haar hele wereld op z’n kop.

 

  • De zaterdag van het onweer, een Young Adult contemporary van eigen bodem en duidelijk een aanrader. Niet een YA dat zich focust op romantiek, nee familie is het belangrijkste in dit verhaal. En dat is heel erg verfrissend. De schrijfstijl is helder en duidelijk en van Cassie moet je wel houden. (De pagina omslaan)

 

  • De personages zijn zo echt als wat, alsof ik ze morgen nog tegen kan komen in de supermarkt, en ik vond dit boek totaal niet saai. Ik heb heel erg genoten van dit boek, en heeft me letterlijk verrast. Want Engelse auteurs zijn heus niet de enige die goed kunnen zijn in plottwists, nee, Martine Glaser kan er ook wat van. (Daan voor Boekenwurmen)

 

  • De Zaterdag van het Onweer is naar mijn mening een zeer sterk boek, lekker mysterieus en heel erg meeslepend. Hou je van YA, maar heb je behoefte aan net even iets anders dan is dit echt iets voor jou. Ik geef het boek een 8. (Books and Kisses)

  

  • Een lijvige Young Adult-roman waarmee Glaser zich als allround kinderboekenauteur op de kaart zet. (Jaapleest)

<< ‘Pak haar, Floris,’ hoorde ze Edwin roepen.’ Ze kan geen kant op.’

Weer een flits. Weer een scheurende, knetterende slag die langzaam overging in een gerommel alsof er ergens een huis instortte. Waarom was er nou toch niemand?

Toen het weer stil was hoorde ze iemand hijgen, vlak achter haar. Ze keek even om, lang genoeg om te zien dat de brave Borgerlaan een straat was geworden uit een enge film. Edwin, groot en dreigend, midden op de weg. Tim die haar fiets had opgeraapt en er met een wezenloze blik naar stond te kijken. Floris, nog geen drie meter van haar vandaan, nog steeds met die rare blik in zijn ogen. De beelden beten zich vast in haar hoofd. 

Op dat moment struikelde ze, heel even maar. Ze richtte zich direct weer op, maar Floris was al bij haar.

Ze voelde zijn hand tegen haar rug.

Hij greep de bandjes van haar topje... >>

Maak jouw eigen website met JouwWeb